Həsən bəy Zərdabinin təşəbbüsü ilə
Bakıda Azərbaycan müəllimlərinin 2 qurultayı çağırılmışdır. 1906-cı ildə
keçirilən I qurultay onun sədrliyi ilə baş tutmuşdur. Həsən bəy xəstə olduğu
üçün II qurultayın iclaslarında iştirak etməsə də, Əli bəy Hüseynzadənin sədrlik
etdiyi qurultaya təbrik məktubu göndərmişdir.
Milli məktəbləri, elm və təhsil cəmiyyətlərini
xalqı bəlalardan xilas etməyin vasitələrindən biri hesab edən Həsən bəy, doğma
dilimizi bilən müəllimlərin çox olmasının, müəllim kadrlarının hazırlanmasının,
milli məktəblərin açılmasının, doğma dilimizdə dərs vəsaitlərinin
hazırlanmasının vacibliyi haqqında müntəzəm olaraq yazardı.
18 yanvar 1877-ci ildə “Əkinçi” qəzeti (Vəkili Milləti-Naməlum) yazırdı: “Bərfərz ki, etdik müəllimləri haradan alaq? Türki və farsi və ərəbi dillərində elm bilən müəllimlər yoxdur və bu dillərdə elm kitabları yoxdur, pəs necə edək? Deyəcəksən ki, rus dilində oxuyun, öyrənin, Çox yaxşı, şəhərlərdə məktəbxanalar açdıq, rus dilində elm öyrənməyə başladıq. Aya, ünas və kənd əhlimiz necə etsinlər, kəndlərdə də məktəbxanalar açaq və müəllimlər gətirdək ya yox? Əgər deyirsən açın, insaf elə, hansı istitaət ilə və hansı qüdrət ilə?"
Kadr çatışmamazlığından, məktəblərimizin azlığından, bəzi müəllimlərin bacarıqsızlığından gileylənən “Əkinçi” qəzeti 26 may 1877-ci il tarixdə (Gorani) yazırdı: “Bizim müəllimlər qol gücünə biçarə uşağı yarımcan edib əlif-bey öyrədib sonra əlhəmdülillahı əzbərlədib korazehin edirlər. Amma elm oxumuş müəllim uşağı həvəsə gətirib əmcəkdən kəsilmiş uşağı çörəyə, suya öyrədən kimi əlif-beydən sonra ona qaranı tanıdır. Pəs, qardaşlar, gərək mürur ilə təzə məktəbxanalar bina edib, az-çox elmdən xəbərdar olandan oraya müəllim tutmaq. Bir baxın bizim qonşu ermənilərin elm təhsil etməyinə. Qafqazın hər bir şəhərində onların gimnaziyaya bərabər məktəbxanaları var. İrəvan yavıqlığında hətta akademiyaları da var. Amma bizim bircə də elm oxuyan məktəbimiz yoxdur. Ay qardaşlar, yaddan çıxarmayın ki, uşaqlar millətin ümididirlər və bunu bilin ki, Avropa əhlinin bir məsəli var ki, deyir: millətin gələcəkdə xoşbəxt ya bədbəxt olmağına bais uşaqların əvvəl yaxşı, ya yaman tövr ilə əlif-beyi oxumağıdır.”
Həsən bəy 1906-cı ilin ilk aylarında,
müsəlman müəllimlərinin birinci qurultayı ərəfəsində də, qurultayda gündəlikdə
duran məsələr ilə bağlı mətbuatda çıxış etməyi gərəkli bilmişdir. 14 fevral
1906-cı il tarixdə “Həyat” qəzetində dərc etdirdiyi yazıda xalqa, xüsusən
ziyalılara müraciət etmiş, 17 oktyabr manifestinə işarə edərək yazırdı: “Bəs
indi nə üçün məktəbxanalar açmayırıq, uşaqlarımızı oxutmamayırıq ki, biz istədiyimiz
ixtiyarı bizə veriblər?” Həmin ərəfələrdə proqram tərtib etmək, tədris vəsaiti
və metodikası haqqında təkliflər planı hazırlamaq təklifi irəli sürülmuşdür. Zərdabi
bu təklifi cavabsız buraxan müəllimləri, “qardaşlar yatmaq vaxtı deyil” sözləri
ilə fəal olmağa çağırıldı. “Həyat” qəzetində yazırdı: “Müəllim qardaşlarımız,
siz məgər qəzet oxumursunuz? Eşitmirsiniz nə qədər yazırlar: “oxuyun, elm təhsil
edin”. Məktəblərdə şagirdlər ağlaşırlar ki, oxumaq üçün kitablarımız yoxdur.
Zavodlarda fəhlələrimiz fəryad edirlər ki, onları oxumadıqlarına görə adam
hesab etməyib vacib məvaciblərini tamam vermirlər. Xülasə, keçən ildə bir tərəfdən
tətil edənlərin “yaşasın hürriyət” sədası və bir tərəfdən də daşnak Satyonun
tapança, tüfəng və top gurultusu hamı müsəlmanları ayıldıb, hamı oxumaq istəyir”.
Həsən bəy yaşının çox olmasına
baxmayaraq, təhsil, pedaqoji xarakterli məsələlərin müzakirəsində, həllində dərin
zəkaya, təcrübə və biliyə malik olduğunu büruzə verirdi. Həm bu xüsusiyyətlərinə
görə, həm də qurultayın təşəbbüskarı kimi Müəllimlərin birinci qurultayına sədr
seçilmişdir. Odessa Tibb İnstitutunda təhsil alan Nəriman Nərimanov isə sədr
müavini seçilmişdir. Bu qurultayda bir çox mühüm məsələlər ilə yanaşı, müəllimlərə
çətinliklər yaradan “lal metod” adlanan tədris üsulu da müzakirə edilmişdir. Müəllim
şagirdlərinə hər hansı bir cümləni rus dilində öyrətmək üçün, bu cümləni həm
rus dilində söyləməli, həm də səs və hərkətlər ilə anlatmalı idi. Qurultay bu
üsulun ləğv edilməsini qərara aldı. Həsən bəy bu qərarı həyata keçirmək üçün
Qafqaz valisindən bu üsulun Azərbaycan məktəblərində ləğv edilməsi üçün əmr
verməsini xahiş etmək təklifini irəli sürür. Nərimanov və tərəfdarları isə
xahiş etmək deyil, tələb etmək təklifini irəli sürürlər.
Nərimanovun təklifindən sonra mübahisə
uzanır. Həsən bəy cəmiyyətin inkişaf etdirilməsinin, zəmanənin dəyişdirilməsinin
tərəfdarı idi. Bu yolda elmin, təhsilin, maariflənməyin vacibliyini də dərk
edirdi. Onun böyük təcrübəsi və səbri var idi, səs-küy salan və özünü gözə
soxan insan deyildi. Hökümətə yaltaqlıq və ya “qulluq etməyən” bu insan, “tələb
etmək”lə qorxutmadan da hökümətdən nələrisə almağı bacarmışdır. Digərlərinin
mülahizələrinə, təkliflərinə hörmətlə yanaşan Həsən bəy, Nərimanova etiraz edərək
bildirmişdir ki, “Sən nə ilə tələb edirsən? Topun-tüfəngin var, yoxsa ordun
var? Bəlkə, bir-birinin canına daraşmış qoçulara güvənirsən?” Nərimanovun tərəfini
saxlayan müəllimlərə isə “Siz gəncsiniz, təcrübəniz azdır, güc ilə iş aşmaz!”
söyləyir. Seyidov soyadlı doktor isə bəyə “Ağıl yaşda deyil, başdadır” deyərək
ağır cavab vermişdir.
Bu qurultayın qərarlarına hökümət əhəmiyyət
verməsı də, bəzi vacib əhəmiyyəti oldu. Belə ki, müəllimlər öz doğma ana dillərinə
daha çox fikir verməyə və türk dilini bilməyən müəllimlər isə bu dili öyrənməyə
başladılar.
Hiç yorum yok: